Włócznia Przeznaczenia
Według tradycji chrześcijańskiej to włócznia, którą rzymski legionista Kasjusz przebił ciało Jezusa Chrystusa przed jego zdjęciem z krzyża. Spływająca po włóczni krew Chrystusa w jakiś sposób dostała się do oczu legionisty i je uzdrowiła. Kasjusz nawrócił się na chrześcijaństwo i przyjął imię Longinusa Włócznika. Włócznię uświęconą krwią Jezusa nazwano Włócznią Przeznaczenia.
To bezcenna relikwia, stąd współcześnie do bycia nią jest kilku kandydatów. Jedno z ostrzy znajduje się na Watykanie. Pierwotnie włócznia ta miała być przechowywana w Jerozolimie, skąd w VII wieku została przeniesiona do Konstantynopola. W XIII wieku fragment włóczni kupił od cesarza łacińskiego król Francji Ludwik IX Święty i umieścił go w Sainte-Chapelle. Paryska relikwia miała zaginąć podczas Rewolucji Francuskiej. W 1492 roku sułtan turecki podarował drugą część lancy papieżowi Innocentemu VIII, którą umieszczono w bazylice na Watykanie/na zdjęciu/.
Włócznią chwalą się także Ormianie. Włócznia Przeznaczenia z katedry Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego w Eczmiadzynie według tradycji została odnaleziona przez Piotra Bartłomieja, uczestnika I krucjaty w kościele św. Piotra w Antiochii. Kolejną kandydatką jest Włócznia Przeznaczenia z klasztoru dominikanów w Izmirze. To prawdopodobnie kopia grotu przechowywanego w Eczmiadzynie.
Kolejna kandydatka, Włócznia Świętego Maurycego, dzisiaj znajduje się w Wiedniu. Według tradycji chrześcijańskiej miała należeć do rzymskiego centuriona, św. Maurycego. W jej grocie umieszczony jest gwóźdź uznawany za relikwię Męki Pańskiej. Od X wieku włócznia ta była atrybutem władzy cesarzy Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Od XIII wieku była czczona w kościele katolickim jako relikwia Męki Pańskiej. Aktualnie jest przechowywana wraz z insygniami cesarskimi w Wiedniu. Jej dokładną kopią jest krakowska Włócznia Świętego Maurycego z archikatedry Świętego Stanisława i Świętego Wacława. Została podarowana Bolesławowi Chrobremu przez Ottona III w 1000 roku. Obecnie przechowywana jest w muzeum katedralnym w Krakowie.
