„Miłość i sprawiedliwość społeczna” – ks. Prymas Stefan Wyszyński
Książka napisana w 1943 roku a wydana po raz pierwszy 50 lat później przez Wyd. Pallotinum
fragment ze strony 32 :
……”Padł „pomnik wdzięczności” w gruzy, a ze spiżu postaci Chrystusowej wydarto złote serce, wotum wdzięcznej Polski. Straszna jest wymowa tej zbrodni i jakże pouczająca. Wróg wiedział, co jest mocą narodu. Wiedział, że naród bez serca żyć nie może. Wiedział, że serce narodu jest w Sercu Boga. Tu tkwi istotny sens zbrodni. Zabić Polski nie zdoła nikt kto nie zabije w niej Ducha Bożego i kto nie wyrwie z jej serca Bożego Serca. O jak wiele nauczyliśmy się na tych gruzach.” (…)
…………………………………………………………………………………………………….
Pomnik Wdzięczności będzie odbudowany!
Pomnik Serca Jezusowego wezwaniem do jedności dla Polaków i wołaniem o zgodę” – mówił Arcybiskup Stanisław Gądecki podczas Mszy św. celebrowanej w poznańskiej katedrze w intencji odbudowy pomnika Serca Jezusowego w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu, 26 lutego 2012 roku. Metropolita poznański nazwał ideę odbudowy Pomnika Wdzięczności szlachetnym i godnym przedsięwzięciem. „Mam nadzieję, że stulecie odzyskania niepodległości będzie ukoronowane powstaniem tego pomnika” – powiedział Ksiądz Arcybiskup.
Odnosząc się do głosów przeciwnych odbudowie pomnika i stwierdzeń, że „lepiej zbudować kolejne przedszkole”, Metropolia Poznański podkreślił, że trzeba raczej stosować ewangeliczną zasadę „to róbmy, tego nie zaniechajmy”.
Arcybiskup Metropolita Poznański przypomniał, że w uroczystości odsłonięcia monumentu 31 października 1932 r., który był wyrazem wdzięczności Bogu za odzyskaną przez Polskę niepodległość, uczestniczyły tłumy Polaków, władze duchowne i świeckie. Zauważył, że monument, który stał na dzisiejszym pl. Mickiewicza, powstał po dwunastu latach od zamiaru jego postawienia. Zbudowany ze składek społeczeństwa miał formę łuku triumfalnego. W jego centrum znajdowała się czterometrowa figura Serca Jezusowego. Szczerozłote serce było darem matek katolickich Poznania.
„Pomnik upamiętniał odzyskanie niepodległości, choć stał tylko przez siedem lat, był powodem do dumy dla Polaków” – podkreślił Metropolita Poznański. Nawet po jego zburzeniu poznaniacy przez długie lata ściągali w miejscu pomnika czapkę z głowy, narażając się na szykany i aresztowanie.
Wierni zgromadzeni w katedrze modlili się o Boże błogosławieństwo dla zaangażowanych w dzieło odbudowy Pomnika Wdzięczności i o włączenie się poznaniaków w to przedsięwzięcie.
źródło- Archidiecezja Poznańska
……………………………………………………………………………………………………
Radio Emaus, 1 listopada 2007 roku, wyemitowało reportaż Jacka Butlewskiego, zatutułowany „Zaginione Serce Jezusa”. Autor audycji nie tylko przypomniał dzieje pomnika, ale też dotarł do ludzi, którzy śledzili powojenne losy zburzonego przez hitlerowców Serca Jezusowego. Reportaż powstawał kilka miesięcy i był związany z akcją Radia Emaus, by przy pomocy świadków odtworzyć historię „Zaginionego Serca Jezusa”. W audycji udział wzięli między innymi Agnieszka Łuczak, Danuta Małecka, Dorota Matyaszczyk, Aleksandra Pietrowicz, Andrzej Foluszny, ks. Zdzisław Grzegorski, ks. Marian Lewandowski, ks. Jerzy Kaźmierczyk, Stanisław Pawlak, ks. Włodzimierz Wygocki.
działa także na wtyczce Quick Time
Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here. You also need to have JavaScript enabled in your browser.
………………………………………………………………………………………………..
Pomnik Serca Jezusowego, zwany też pomnikiem Wdzięczności, ustawiono w miejscu, gdzie dziś stoją Poznańskie Krzyże, a niegdyś straszył Polaków kanclerz Bismarck. Walka o pomnik przy ulicy Święty Marcin trwała wiele lat. Jej początki wiążą się ściśle ze Zjazdem Katolickim, jaki w 1920 roku odbył się w stolicy Wielkopolski. To właśnie wtedy padł projekt stworzenia w Poznaniu Pomnika Najświętszego Serca Pana Jezusa. Ustalono wówczas, że najlepszym rozwiązaniem architektonicznym będzie jego ustawienie na terenie między zamkiem a budynkiem Filharmonii.
Od początku teza ta budziła jednak wiele zastrzeżeń ze strony władz miasta, jak i architektów. Twierdzono, że umiejscowienie pomnika jest w kolizji z koncepcją budowy świątyni wotywnej, którą forsowały władze. Ba. Forsowano również koncepcje… wyburzenia kościoła Świętego Marcina uważanego za brzydki i ustawienia pomnika na jego miejscu. Trudności w uzyskaniu pozwolenia na budowę trwały latami. Komitet budowy nie przejmując się brakiem akceptacji ze strony Magistratu, rozpisał konkurs na projekt pomnika. Co więcej, władze komitetu postanowiły przenieść konflikt do Warszawy i za pośrednictwem tamtejszych instytucji wpłynąć na poznańskie władze.
No i udało się. Projekt ostatecznie zatwierdziły wszystkie ważne komisje, a Magistrat przypieczętował starania. Było to w 1928 roku. Wygrał projekt Lucjana Michałowskiego. Wykonawcą dzieła był Marcin Rożek. Ówczesny architekt miejski Władysław Czarnecki tak pisał o pomniku: ,,Największą wadą była źle uchwycona skala i przypadkowe ustawienie. Łuk jako brama tryumfalna nie zamykał żadnej perspektywy i donikąd nie prowadził. Idea zatem chybiona, forma niezgodna z treścią’’. Inna sprawa, że wcześniej projekt architekta został odrzucony, więc może nie było tak źle?
Pomnik Wdzięczności odsłonięto w październiku 1932 roku. Tuż po wejściu Niemców, władze okupacyjne nakazały jego rozebranie. Wysadzanie poszczególnych elementów miał nadzorować syn Greisera – namiestnika Kraju Warty. Tym samym odwdzięczono się, za zniszczenie pomnika Bismarcka, który stał w tym samym miejscu do 1918 roku… W 1956 roku po placu przeszedł tłum protestujący przeciw powszechnej biedzie. Ten sam tłum dał początek Poznańskiemu Czerwcowi. Kilkadziesiąt lat później na miejscu, gdzie niegdyś stał Bismarck, a po nim Chrystus, stanęły Krzyże.
źródło:
http://wielkopolska.naszemiasto.pl/turystyka/specjalna_artykul/15117.html
Zdjęcia z poświęcenia pomnika – 10.1932
ks. kardynał Hlond podczas uroczystego poświecenia pomnika
