DAJ MI, SYNU MÓJ, SERCE TWOJE
Przysł. 23, 26
KRAKÓW 1948
Wydał Generalny Sekretariat Dzieła Osobistego Poświęcenia się Najśw. Sercu Jezusowemu przy Kolegiacie św. Anny
Nihil obstał, X. Stanisław Smoleński, 
cenzor. W Krakowie, dnia 2. I.1948.
Za zezwoleniem Władzy Duchownej.
L.8274
Źródła.
1.Acta Sanctae Sedis ef Acta Apostolicae Sedis.
2.Gaufhey F.L. Vie et oettvres de sainte Marguerite Marie Alacoque.
PRZEDMOWA
Idea osobistego poświęcenia się Najśw. Sercu Jezusowemu od samego początku swego szerzenia się znalazła u wiernych w naszym kraju bardzo dobre przyjęcie. Jeszcze większy rozwój tego Dzieła Bożego datuje się od czasu, gdy nasz Najdostojniejszy Episkopat wydał swój List Pasterski (dnia 1. I. 1948 r.) o tym osobistym, jak i rodzinnym poświęceniu się Sercu Pana Jezusa. Jak chętnie garną się dusze do tegoż Serca świadczy m. in. fakt, że w ciągu dwóch i pół lat ukazuje się oto czwarte wydanie tej małej broszurki, obecnie w nakładzie 100.000 egz. Niech Sercu Zbawiciela będzie chwała!
Powodzenie swe broszurka ta zawdzięczą zapewne dwom rzeczom: podaje osobiste poświęcenie się według Małgorzaty Marii, która jest autorką tej praktyki, oraz, że treściwie ujmując jej całość, stąd może stanowić „Vademecum” każdego czciciela(lki) Serca Jezusowego.
Kraków dnia 6 sierpnia 1948 r. w uroczystość Przemienienia Pańskiego
Generalny Sekretariat Dzieła
WSTĘP
Daj mi, synu mój, serce twoje i oczy twoje niech strzegą dróg moich .2.- Tymi słowy, z których przebija tyle dobroci i miłości dla nas, Mądrość a zarazem Miłość Wcielona, Jezus Chrystus, poprzez wieki odzywał się do wszystkich dusz… Odzywa się podobnie i dziś w XX wieku…, przestrzegając każdego przed zgubnymi ścieżkami zbrodni i grzechu a zachęcając do umiłowania Jego Samego i do zachowania Jego boskich praw.
Synu mój, jeśliby cię nęcili grzesznicy, nie przyzwalaj im!… synu mój, nie chodź z nimi (3).,, albowiem nogi ich biegną ku złemu.,. na zatracenie… Albo: Synu, strzeż przykazań moich, a będziesz żył.(4).. w pokoju i szczęśliwości… mimo wszelkich zaburzeń światowych… Oto stoję u drzwi i kołacę, dopomina się Pan nasz kiedy indziej, jeśliby kto usłyszał glos i otworzył drzwi swego serca, wnijdę do niego przez łaską i miłość i będę z nim wieczerzał, a on ze mną (5). wśród niebiańskiej pociechy wewnętrznej. pomiędzy Chrystusem a duszą zapanuje przyjaźń i zjednoczenie poufne, które stanowi najwyższe szczęście człowieka!
Rodaku, Rodaczko!
Ciebie uspokoić …pocieszyć…zachować wśród złych przygód…i uszczęśliwić — już ziemi — może tylko Bóg!… A Bóg jest miłość.(6) Jezus — to Wcielenie „Nieskończonęj Miłości…”! Lecz w zamian za tyle Jego dowodów miłości dla Ciebie czyż nie poczujesz się do tak szlachetnego odwzajemnienia się Jemu miłością za miłość? Zapewne tak!
Otóż najwznioślejszym wyrazem naszej miłości przeznaczonym na obecne czasy jest ofiarowanie serc naszych Najśw. Sercu Jezusowemu z cennym w Jego oczach zobowiązaniem się przestrzegania pewnych Jego życzeń. W myśl bowiem objawień udzielonych św. Małgorzacie Marii Alacoque zalecenie ludziom nabożeństwa do tegoż Najśw. Serca należy uważać za „ostatni wysiłek Jego miłości pragnącej zlewać szczególniejsze łaski na chrześcijan… przedstawiając im przedmiot i środek tak bardzo zdolny pobudzić ich do Jego wzajemnej miłości, a miłości głęboko pojętej”. Ze wszech miar więc wskazaną jest rzeczą a poniekąd konieczną, by ludzie, a pierwsi wśród nich my, Polacy, zwrócili się do Najśw. Serca Jezusowego, gdyż Ono jest obecnie „jedynym naszym ratunkiem…”
Trzeba jednak, by ten zwrot nasz do Serca Bożego był mocno oparty na wewnętrznej, dogłębnej przemianie naszych dusz… Otóż podobnie jak poświęcenie się rodzin, istnieje też praktyka poświęcenia się dusz, tzw. „Petite conscration”, czyli „Małe”, a lepiej „Osobiste poświęcenie się Najśw. Sercu Jezusowemu”. Na tę praktykę jako szczególnie upragnioną przez Swoje Serce Pan Jezus wskazał nam już za czasów wspomnianej św. Wizytki z Paray le Monial, wskazuje na nią również obecnie (przez pewną osobę wybraną z naszego narodu, zmarłą w opinii świątobliwości dnia 13.IX. 1944 r.) uzależniając od tej praktyki należycie zrozumianej Swe błogosławieństwo dla całej naszej Ojczyzny… Stolica św. tę praktykę bardzo a w Encyklice „Miserentisimus”, z dnia 8. V. 1928 r. Zachęcają do niej też nasi XX. Biskupi polscy w swym podniosłym Liście Pasterskim z dnia 1948 r.
I. Istota osobistego poświęcenia się Sercu Jezusowemu.
Według św. Małgorzaty Marii to poświęcenie się stanowi zupełnie osobną praktykę, na której Panu Jezusowi najwięcej zależy w całym kulcie Jego Bożego Serca. Tę poważną praktykę Mistyczka określa tak: jest to bardzo miła Jemu (Chrystusowi) ofiara…za siebie, by w zupełności należeć Niego, by żyć całkowicie w Nim, według Jego życzenia, życiem ofiary, oddania się i miłości”. Przy tym św. Małgorzata konkretnie wymienia owe „życzenia” Serca Jezusowego, które w ten sposób stają się „obowiązkami” osobiście poświęconych oraz stwierdza, że do tej praktyki Pan Jezus przywiązał największe Swe obietnice.
Papież Leon XIII w Encyklice „Annum Sacrum” określił osobiste poświęcenie się jako akt „uznania i chętnego przyjęcia panowania” Serca Jezusowego nad nami oraz zaznaczył, że ten akt przeprowadza się z największą radością za
pośrednictwem św. Małgorzaty Marii szczególny i wzniosły sposób uczczenia Jego Najśw. Serca drogą złożenia miłej Mu przez daną jednostkę ofiary ze siebie, polegającej najpierw : na chętnym i radosnym uznaniu i przyjęciu całkowitego nad nią panowania Jego miłości, a następnie głównie na ż y c i u według o przykazań, zasad i pewnych życzeń, by coraz ściślej jednoczyć się z Nim, odwzajemniać się Jemu miłością za miłość wynagradzać za wyrządzone krzywdy, w zamian zaś dostąpić licznych za to obietnic.
II. Powzięte przez Serce Boże cele tej praktyki.
Według pism św. Mistyczki z Paray osobiste poświęcenie się — to „przymierze miłości” pomiędzy Sercem Jezusa a poszczególnymi duszami — ma w myśli Bożej liczne i bardzo wzniosłe cele. Te cele albo inaczej intencje są trojakie: powszechne, ojczyste i osobiste.
Powszechne intencje są te, które Pan Jezus powziął w Swym Sercu i żywi w stosunku do wszystkich dusz na świecie, Św. Małgorzata wylicza ich pięć:
1.„Odwieść wiele dusz od wiecznej zguby…”
2.„Zapalić na nowo (ku Niemu) tak ostygłą ‚i prawie wygasłą miłość w sercach większości chrześcijan…”
3.Rozniecić w sercach ludzkich płomień „wielkiej miłości ku bliźnim…”
4.„Udoskonalić i do pomyślnego kresu doprowadzić dzieło naszego uświęcenia…”
5.Otrzymać wynagrodzenie „za niewdzięczność, nieuszanowanie, świętokradztwa oraz za oziębłość i wzgardę, jakich doznaje od ludzi…”
Jakże te intencje Serca Bożego są wielkie i jak wszystkie dusze miłujące To Serce winne nimi głęboko się przejąć l
Ojczyste cele, do których zmierza osobiste poświęcenie się, są te które Serce Jezusa żywi w stosunku do jakiegoś poszczególnego narodu. Oparłwszy się o różne przesłanki należy - na tle pism św. Małgorzaty — wymienić w tym względzie cztery zamierzenia /Chrystusa-Króla w stosunku do naszej Ojczyzny:
1.Zaniechanie tych grzechów i zbrodni, jakimi nasz naród najwięcej rani Jego Najśw. Serce (nieczystość, zabójstwa dzieci w łonie matek i nienawiść…).
2.Wynagrodzenie Sercu Jezusowemu za wszelkie zniewagi…
3.Wewnętrzne odrodzenie się Rodaków i Rodaczek przez osobiste poświęcenie się Sercu Króla – Miłości.
1. Hołd, posłuch i uwielbienie dla Serca Jezusowego przez Jego uroczystą Intronizację.
Jakże i te cele ojczyste ,są ważkie! Jakże warto przez osobiste poświęcenia Sercu Jezusowemu przyczynić się ich rychlejszego i doskonałego zrealizowania!
Praktyka ofiarowania się Sercu Zbawiciela ma na celu osiągnięcie również intencyj osobistych czyli uzyskanie tych dobrodziejstw, łask i błogosławieństw Serca Jezusowego, o które nam prywatnie może najwięcej chodzić, a które Chrystus Pan w Swej nieskończonej dobroci obiecał nam w nagrodę za wspaniałomyślny akt naszego przymierza miłości z Jego Boskim Sercem.
Jak stwierdzamy, cele osobistego poświęcenia się, powzięte przez naszego Zbawcę, w samej rzeczy są bardzo doniosłe. Stanowią one doskonałą pobudkę do ofiarowania nas samych Jego Najśw. Sercu oraz winny skłaniać do ciągłego podtrzymywania i rozwijania czci i miłości dla Niego
III. Obowiązki wynikające z osobistego poświęcenia się.
1.Uważając się za całkowite własność Serca Jezusowego żywić do Niego szczególniejsze nabożeństwo i na wszelki sposób „czcić, miłować i wielbić To Serce” przez całe życie aż do śmierci.
2.Wynagradzać Sercu Jezusowemu „za niewdzięczność, wzgardę, nieuszanowanie, lekceważenie, oziębłość i świętokradztwa”, jakich doznaje w Najśw. Sakramencie (7) od grzeszników; w tej intencji, jak i w innych intencjach Dzieła(8), przyjmować Komunię w każdy pierwszy piątek miesiąca ( w razie przeszkody — w niedzielę po nim następującą) i odbywać co miesiąc „Godzinę św.”
„Wyrzekając się wszystkiego, co by Sercu Jezusowemu mogło się nie podobać”, planowo, za poradą stałego spowiednika, wyzbywać się prze wszystkim głównego grzechu względnie wady), ewentualnie ćwiczyć się w odpowiedniej cnocie. Dla wdrożenia się do tej pracy nad sobą doradza się (9) prowadzić przynajmniej przez rok tzw. Miesięczne adnotacje duchowne.
4. „Stosować się we wszystkim do tych zasad Jezusowych”, tak w życiu prywatnym, jak i publicznym oraz sumiennie spełniać obowiązki stanu. Czyli, trzeba żyć naprawdę według boskiej nauki ewangelicznej Chrystusa. Dlatego bardzo się zaleca codziennie z czcią czytać Pismo ś w., zwłaszcza Ewangelię świętą , przez 15 minut, a nadto poświęcać tyleż czasu na czytanie innych książek treści religijnej.
5.„Zwracać się do Najśw. Serca Jezusowego we wszystkich potrzebach z pokorą i pełną czci, lecz zarazem z całą dziecięcą ufnością, zupełnie zdając się na Jego o nas troskę, jak dzieci na swego dobrego Ojca”.
6. Żywić „wielką miłość dla bliźnich, modląc się za nich jak za siebie samych” oraz utrzymując z nimi jedność i pokój, „gdyż jest to jeden’ ze szczególnych skutków tego
nabożeństwa, zjednoczenie serc poróżnionych i uspokojenie dusz”.
7. „W miarę całej naszej możności” szerzyć kult Serca Jezusowego (12) a szczególnie poświęcenie się Jemu , a to przez rozmowy, listy, książki i ofiary na ten cel(13), a jeszcze bardziej przez modlitwę (14) i cierpienie.
8.Codziennie odmawiać akt osobistego poświęcenia się i wraz nim nosić na sobie ze czcią wizerunek Najśw. Serca Jezusowego (15) .
9.W każdy pierwszy” piętek miesiąca odnowić swe poświęcenie się Sercu Jezusowemu; w tej intencji wysłuchać Mszy św., przystąpić do Komunii św.(17) oraz goręcej odmówić akt poświęcenia się.
10. Ze szczególnym nabożeństwem obchodzić uroczystości Bożego Ciała, Serca Jezusowego i Chrystusa-Króla, przystąpiwszy w te dni do Komunii św.
Wskazane jest przygotowywać się do nich przez nowenny oraz gorliwie przyczyniać się do ich organizowania, by wypadły najwspanialej.
IV. Obietnice Serca Jezusowego” przywiązane do tej praktyki. (18)
Obietnice osobiste
1. „Pan nasz odsłonił… skarby miłości i łask dla tych osób, które Mu się poświęcą i ofiarują, a skarby te są tak olbrzymie, iż nie potrafię tego wyrazić”.
2.„Boskie Serce jest… pewnym schronieniem dla wszystkich biednych grzeszników, którzy (nawracając się) zechcę tam się ukryć dla uniknięcia sprawiedliwości Boga…” (w doczesności). — „Umieszczając ich na szczególnej liście Swego Serca Boskiego…Jezus zapewnia im zbawienie…” — „Niszcząc panowanie szatana w duszach…,nie pozwoli zginąć (w wieczności) żadnej z tych wszystkich, które Mu się poświęcą”.
3.„Nabożeństwo do Najśw. Serca Jezusowego u tych wszystkich, którzy Mu się poświęcą i ofiarują z zapałem, przyniesie obfity owoc i dokona wielkiej przemiany wewnętrznej”.
4.W Sercu Jezusa „znajdę wszelką p o m o c potrzebną w ich stanie…”
5.Otrzymają „błogosławieństwo niebios we wszystkich swych przedsięwzięciach”.
6.Serce Jezusa będzie dla nich „ulgą w pracy”, „mocą w słabości (i) najlepszym lekarstwem na wszelkie zło”.
7.Serce Jezusa będzie dla nich „pociechę w troskach, utrapieniach i smutkach”.
8.„Jako źródło wszelkich dóbr…zaradzi wszystkim ich potrzebom” ,w pierwszym jednak rzędzie duchowym.
9.„W tym Sercu Najśw. znajdą miejsce, ucieczki w ciągu całego ich życia”. 10.„Boskie Me Serce szczególnie w godzinę ich śmierci stanie się dla nich bezpiecznym schronieniem”. —„Jakże słodko będzie umierać po życiu w ciągu którego żywiło się czułe
i ustawiczne nabożeństwo do Najśw. Serca Jezusowego”.
11.„Pan nasz ukazał… wiele imion tam (w Sercu Swym) zapisanych za to pragnienie, z jakim pracują dla Jego chwały, i dlatego nie pozwoli nigdy ich stamtąd usunąć”.
12. Tzw. „Wielka obietnica”
„W nadmiarze miłosierdzia Mego Serca obiecuję…, że wszechmocna Ma miłość udzieli ostatecznej łaski pokuty wszystkim, którzy przystąpię przez dziewięć z rzędu pierwszych piątków miesiąca do Komunii św., tak iż nie umrą w Mojej niełasce ani bez Sakramentów (19) i że Boskie Me Serce będzie dla nich bezpiecznym schronieniem w ostatnim momencie (ich życia)”.
Obietnice społeczne.
1.„Boskie Serce wynagrodzi nie tylko im (duszom” Jemu poświęconym) osobiście, lecz także ich najbliższym (krewnym), na których Ono spogląda okiem miłosierdzia, by im przyjść z pomocą we wszystkich ich potrzebach, byle tylko oni zwracali się do Niego z ufnością”.
2.„Przez to (poświęcenie się) dusze ściągają potężnego Obrońcę (dla wszystkich katolików…). A właśnie, trzeba… nie mniej potężnego (Obrońcy) dla odwrócenia goryczy sprawiedliwego gniewu Bożego za tyle zbrodni, jakie się popełnia… To Boskie Serce stanie się (dla wszystkich katolików…) niewyczerpanym źródłem miłosierdzia”.
V. Oddźwięk obietnic Serca Jezusowego w Encyklikach papieskich
1.„Wszyscy wierni…poświęcając się Boskiemu Sercu Jezusa znajdę w Nim ostoję niezdobytą przeciw niebezpieczeństwom duszy, które ich otaczają, moc ducha w obecnych udrękach Kościoła, wreszcie pociechę i otuchę niezachwianą wśród
wszystkich swych utrapień”.(Pius IX).
2.„Po tym akcie osoby, w których panuje poznanie i miłość Jezusa Chrystusa łatwo w sobie uczują wzrost wiary i miłości”. (Leon XIII).
3.”Ci,którzy znają Chrystusa nie dbają o Jego prawo i przykazania, będą mogli zapalić się przy tym Sercu płomieniem miłości”. (Leon XIII).
4.„Poświęceni będę mogli, znaleźć dla swej duszy i dla dusz im najbliższych szczęśliwość w tym i przyszłym życiu”. (Pius IX).
5.„Z tego wynagrodzenia przez poświęconych… wynikną wielkie i wspaniałe dobra nie tylko dla poszczególnych osób, lecz dla Kościoła, społeczeństwa i rodzin. Albowiem Sam Odkupiciel nasz obiecał św. Małgorzacie Marii, że tych wszystkich, którzy w ten sposób uczczą Jego Serce napełni obfitością łask niebieskich.
Grzesznicy patrzeć na tego, którego przebodli (por. Jn.19), wzruszeni… „zwrócą się do własnego serca” (por. Iz.46), aby nie zatwardzieli w swych grzechach…
Sprawiedliwi zaś staną się jeszcze bardziej usprawiedliwionymi i uświęconymi…” (Pius XI).
VI. Pobudki skłaniające do osobistego poświęcenia się
1.Szczególne i gorące pragnienie Najśw. Serca Jezusowego… „Pan nasz dał mi do poznania, wyznaje św. Małgorzata, że pragnie być znanym, miłowanym i wielbionym przez ludzi; dlatego udzieli im wiele łask, jeśli Mu się poświęcą, by czcić i miłować Jego Najśw. Serce”.
„To godne miłości Serce ma bezgraniczne pragnienie być znanym i kochanym przez swe stworzenia, w których chce ustalić swe panowanie…”
Czyż to pragnienie Serca Bożego nie znajdzie w nas należnego oddźwięku?
2. Miłość Serca Jezusowego ku nam. Boskie Me Serce jest tak przepełnione miłością ku ludziom, mówi nasz Zbawiciel, że nie mogąc dłużej wstrzymać w Sobie płomieni tej gorejącej miłości, musi ich… ludziom udzielić i musi im się objawić dla wzbogacenia ich w te drogocenne skarby…, które zawierają łaski, konieczne do wybawienia ich z przepaści zatracenia…
„Pragnę, goreję żądzą miłości…” Daj mi, synu mój, serce twoje…
Któż szlachetny nie odpowie miłością za taką miłość?!
3. Słuszność
„Ten wspaniały i najwyższy hołd poświęcenia się i miłości, słowa Leona XIII, w pełni należy się Jezusowi Chrystusowi jako Najwyższemu Panu i Mistrzowi…” On naszym Stwórcą, więc i tak jesteśmy Jego bezsprzeczną własnością… On naszym Odkupicielem, bo nie skazitelnym złotem albo srebrem jesteśmy wykupieni, mówi Apostoł, ale za cenę Przenajdroższej Krwi jako baranka niezmazanego.. On też Oblubieńcem naszych dusz i to z tylu tytułów, począwszy od zaślubin na chrzcie św… Czyż to nie mocno przemawia do przekonania?
4, Obowiązek wynagradzania.
Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi…, skarży się nasz Pan ,a w zamian za to otrzymuję od większości ludzi samą niewdzięczność ujawniającą się w nieuszanowaniu, świętokradztwach ,oziębłości i pogardzie, jakie Mi okazują…
Ty przynajmniej, odzywa się do każdej szlachetnej duszy, pocieszaj Mnie i wynagradza) w miarę twe) możności za ich niewdzięczność…
Osobiste poświęcenie się daje nam pełną i piękną możność miłosnego wynagradzania Bogu za nasze grzechy, co według Piusa XI jest ścisłym wszystkich obowiązkiem.
5. Obietnice przywiązane do tej praktyki.
Jakże one są wielkie. Jaka ich różnorodność? Boskie Serce Jezusa zdaje się być wprost rozrzutnym w tych obietnicach dla Swych czcicieli! Chce nas ratować za wszelką cenę, pragnie uświęcać nas i uszczęśliwiać na wieki! Te obietnice mają w sobie coś niezwykle pociągającego…
Osobiste poświęcenie się sprowadza w rzeczywistości szczególne łaski Serca Bożego…
6. Ta praktyka doskonale dopomaga do ułożenia sobie planu życia wewnętrznego. Osobiste poświęcenie się - to szczególna, aktualna i najbardziej uświęcająca forma życia wewnętrznego, poddająca duszę pod słodkie jarzmo miłości Serca Bożego.
„Nie ma krótszej drogi do osiągnięcia doskonałości, ani bardziej pewnego środka zbawienia, jak zupełne poświęcenie się temu Sercu Bożemu”, gdyż to poświęcenie się mocno pobudza duszę do wiernej Jemu służby i miłości. Zechciejmy przekonać się sami.
7. Osobiste poświęcenie się ma duży wpływ na uświęcenie rodzin…, ma odrodzić narody… przygotowuje zarazem triumf Kościoła św.
Czyż nie zechcemy do łąk wielkiego Dzieła przyłożyć swej ręki?
8. Kto chce okazać swą wdzięczność dla Boga, dla Matki Najśw. (zamiast zawieszenia votum)…, kto chce uprosić dla siebie lub kogoś jakąś łaskę… zdrowie… spełnienie szczególnego życzenia, może też w tych intencjach poświęcić się osobiście Najśw. Sercu Jezusowemu.
VII. Sposób osobistego poświęcenia się.
1. Odbyć w którymś dniu (najlepiej we czwartek) przed pierwszym piątkiem miesiąca z głęboką skruchą spowiedź, podkreślając to, co dotychczas najbardziej raniło Serce Boże i co stanie się przedmiotem planowej pracy wewnętrznej.
2. Z żarliwszym przygotowaniem się i przejęciem „przystąpić w pierwszy piątek miesiąca do Komunii ś w. w intencji i na dowód poświęcenia się”.
3. „Po Komunii św. (najpierw swymi słowami) złożyć Sercu Jezusowemu ofiarę ze siebie poświęcając Mu swe jestestwo, by Mu służyło i przysparzało tyle chwały, miłości i uwielbienia, ile tylko będzie w naszej mocy”. Następnie, podczas tego dziękczynienia odmówić z gorącością ducha a k t, poświęcenia się.
4.Nałożyć na siebie poświęcony uprzednio wizerunek Serca Jezusowego wraz z aktem poświęcenia się, by go stale już nosić.
5.Począwszy od tego dnia z całą gorliwością życiem stwierdzać swe poświęcenie się Sercu Bożemu, tj. spełniać przyjęte na siebie obowiązki.
VIII. Akt osobistego poświęcenia się Najśw. Sercu Jezusowemu
Oddaję i poświęcam Najśw. Sercu Pana naszego Jezusa Chrystusa moją osobę i moje życie, moje uczynki, troski i cierpienia, nie chcąc odtąd używać żadnej cząstki mego jestestwa, jeno aby czcić, miłować i wielbić To Serce. Mam niezłomną wolę całkowicie należeć do Niego i czynić wszystko z mi/ości ku Niemu, wyrzekając się z całego serca tego wszystkiego, co by Mu się mogło nie podobać.
Obieram więc Ciebie, o Najśw. Serce, za jedyny przedmiot mojej miłości, za Opiekuna mego życia, za rękojmię mego zbawienia, za lekarstwo na moja ułomność i niestałość, za naprawienie wszystkich błędów mojego życia i za pewne schronienie w godzinę mej śmierci. Bądź więc, o Serce pełne dobroci, moim przebłaganiem wobec Boga Ojca i odwróć ode mnie strzały Jego sprawiedliwego gniewu. O Serce pełne miłości, w Tobie pokładam całą mą ufność, gdyż wszystkiego się obawiam po mojej słabości i złości, natomiast spodziewam się wszystkiego po Twojej dobroci.
.Zniszcz więc we mnie wszystko, cokolwiek może Ci się nie podobać albo sprzeciwiać. Niech boska Twa miłość tak głęboko wniknie w me serce, bym nigdy nie mógł(a) zapomnieć o Tobie, ani się od Ciebie odłączyć. Błagam Cię przez nieskończoną Twą dobroć, niech imię moje będzie zapisane w Tobie, gdyż pragnę, by całym mym szczęściem i najwyższą mą chwałą było żyć i umierać jako Twój wierny sługa (jako wierna Twa służebnica). Amen
Wnioski. Drodzy Rodacy i Rodaczki!
Pan nasz i Zbawiciel ma przepiękne zamiary względem nas i naszej Ojczyzny…! Ale trzeba, byśmy chętnym sercem odpowiedzieli na Jego boski zew…! Co najrychlej więc poświęćmy się Jego Sercu Bożemu na sposób przez Niego Samego wskazany, a imiona nasze będę w Jego Sercu zapisane na wieki!
„Gorąco błagajmy To Serce, by Królestwo Jego ustaliło się we wnętrzu wszystkich dusz…”
Gorliwie rozszerzajmy wiadomość choćby przez niniejsze broszurkę o szczególnym pragnieniu Serca Jezusowego, by dusze w tych naszych czasach z osobna Mu się poświęcały, a To Serce sprawi, iż ujrzymy zbliżające się Jego w naszej Ojczyźnie Królestwo Boże!
DODATEK
Modlitwa do Chrystusa-Króla
O Jezu Chryste, uznaję Cię Królem wszechświata. Cokolwiek bowiem istnieje, zostało stworzone dla Ciebie. Wykonuj nade mną wszystkie Twe prawa. Odnawiam me przyrzeczenie dane na chrzcie św., wyrzekam się szatana, jego pychy i jego spraw; przyrzekam prowadzić życie godne dzielnego katolika. W szczególniejszy zaś sposób obowiązuję się używać sił moich w tym celu, aby zatriumfowały Twe prawa Boże i prawa Twojego Kościoła.
Boskie Serce Jezusa, ofiaruję Ci biedne uczynki moje w tej intencji, aby wszystkie serca uznały Twą świętą władzę królewską, by w ten sposób utrwaliło się na całym świecie panowanie Twego pokoju. Amen.”
Przypisy
2. Przysł 23, 26.
3. Tamże, 1, ww. 10,15 i n.
4. Tamże, 7, 2.
5. Obj 3, 20.
6. 1 Jn 4, 8,
7.W związku z tym doradza się. odwiedzać codziennie Przen. Sakrament.
8.Mian. „powszechnych, ojczystych i osobistych”. Przeczytaj brosz. pt.: „Intencje Dzieła osobistego poświęcenia się Najśw. Sercu Jezusowemu”. Wydał Cener. Sekretariat Dzieła. Kraków 1948.
9.Czyli nie jest to „obowiązkiem”.
12.„Oddawajmy się temu (apostolstwu), mówi !w. Małgorzata,i nie szczędźmy w tym ceiu ani dóbr ani życia”.
13.Można je nadsyłać do Sekretariatu Dzieła.
14.W intencji Intronizacji Serca Jezusowego w naszej Ojczyźnie doradza się, prócz udziału w 1-piątkowych Mszach św., odmawiać codziennie, Litanię do Najśw. Serca Jezusowego” dodając przed nią i po niej trzykrotnie ten akt:, ,Najśw. Serce Jezusa, przyjdź Królestwo Twoje”.
15.Jak tłumaczy św, Małgorzata mamy to nosić w tym celu, by w naszym sercu „odbić niejako Jeqo miłość, napełnić wszelkimi dobrami, jakimi (To Serce Boże)jest przepełnione i by w nim (tj.w naszym sercu) wyniszczyć wszelkie nieporządne poruszenia”. Nie można jednak tego noszenia traktować zabobonnie i uważać akt z wizerunkiem za jakiś talizman chroniący od złego, a zapowiadający szczęście. Natomiast ma to przypominać duszy, że jest poświęcona Sercu Jezusowemu ,ożywiać jej dla Niego miłość i pobudzać ją do spełniania jeszcze innych dziewięciu szlachetnie przyjętych na siebie obowiązków.
16. Sposób gorliwego odnawiania osobistego poświęcenia się podaje i ułatwia wydana w tym celu mała książeczka pt.: Trwajcież w Miłości Mojej.
17.Łącznie z innymi intencjami Dzieła Osobistego Poświęcenia się o czym mowa w p.III.
18.Według św. Małgorzaty, pod warunkiem jednak spełniania obowiązków i wytrwania w tym
19,O ile te Sakramenty będę konieczne dla odzyskania łaski.
