Proszę kliknąć myszką na zdjęcie - wtedy się powiększy
Krótki zarys historii Dzieła Osobistego Poświęcenia się Najświętszemu Sercu Jezusowemu
Dzieło Osobistego Poświęcenia się Najświętszemu Sercu Jezusowemu to ruch religijny zapoczątkowany w Krakowie w 1941 roku przez katolików świeckich. Pisząc o Dziele nie sposób nie wspomnieć o Sł.Bożej Rozalii Celakównie - wielkiej czcicielce Najświętszego Serca i apostołce osobistego poświęcenia się NSJ – taki bowiem też napis widnieje na tablicy nagrobkowej. Można powiedzieć, że była ona ukrytą inicjatorką Dzieła , która natchnęła swojego spowiednika ks. Kazimierza Dobrzyckiego – Paulina myślą szerzenia kultu Najświętszego Serca w aspekcie osobistego poświęcenia się.
Oczywiście idea osobistego poświęcenia bierze swój początek z pism Małgorzaty Marii Alacoque dlatego Dzieło Osobistego Poświęcenia się NSJ całkowicie na tych pismach bazuje i pozostaje przy skrystalizowanej i jedynej zresztą źródłowej metodzie św. Wizytki z Paray le Monial. Zasadniczą rolę w tworzeniu Dzieła odegrał Generał Ojców Paulinów z Jasnej Góry ojciec Pius Przeździecki , który już w 1912 roku podczas pobytu w Paray le Monial zapoznał się z ideą intronizacji NSJ w rodzinach, głoszoną wtedy przez O. Mateo, i tę ideę po powrocie do Polski starał się zaszczepić tworząc apostolaty poświęcenia się NSJ. Warto dodać , że o Pius Przeździecki był spowiednikiem ks. Dobrzyckiego, który z kolei był spowiednikiem i opiekunem duchowym Rozalii Celakówny. Rezultatem współpracy tych kapłanów był m.innymi list Generała o Piusa Przeździeckiego do prymasa kard Hlonda wystosowany jeszcze w kwietniu 1939 roku, list alarmujący o konieczności dokonania intronizacji NSJ w narodzie polskim..O Generał Przeździecki wydał także w czerwcu 1941 roku „List Okólny o intronizacji” do Ojców i Braci Zakonu Paulinów którego istotą było stwierdzenie że „są znaki ostatnich czasów ,które wskazują że jedynym ratunkiem dla ginącego świata, jest ucieczka ludzkości do Najśw. Serca Jezusowego drogą osobistego poświęcenia się Jemu dusz ludzkich”
Poczynając od 1941 roku o. Dobrzycki działał z grupą mężczyzn pod opieką ks. prałata Van Roya przy Kolegiacie św. Anny w Krakowie. Działalność była ograniczona bo trwała wojna. Organizowano wtedy nawet zakonspirowane zebrania w swoich prywatnych domach i wyjeżdżano poza Kraków by szerzyć ideę Osobistego Poświęcenia NSPJ. W tym okresie ruch ten był jeszcze nieformalny lecz działał z poparciem i błogosławieństwem ks. kardynała Sapiehy.
Pod koniec II Wojny Światowej praktyka osobistego poświęcenia była już szeroko dokonywana podczas nabożeństw do Serca Bożego w wielu kościołach Krakowa z równoczesnym uświetnianiem nabożeństw 1- piątkowych i z zachowaniem koniecznej ostrożności .Zakładano parafialne sekretariaty Dzieła Osobistego Poświęcenia się NSJ. W samym Sekretariacie Generalnym pracowało wtedy około 40 osób - w tym 11 z wyższym wykształceniem.
Intensywniejszą akcję rozpoczęto w czerwcu 1945 roku po powrocie o Dobrzyckiego z obozu koncentracyjnego w Gross Rosen. Momentem przełomowym dla Dzieła był urzędowy dokument wydany przez JE kardynała księcia Adama Sapiehę w kwietniu 1946 roku oficjalnie erygujący Dzieło Osobistego Poświęcenia się NSJ. Akt erekcyjny nadawał dziełu: „osobowość prawną kościelną ze wszystkimi prawami i przywilejami , jakie wedle prawa kościelnego tego rodzaju osobom prawnym przysługują”.
Według zatwierdzonego statutu na czele Dzieła stanął sekretariat generalny z siedzibą w Krakowie . Zaczęły powstawać sekretariaty diecezjalne i liczne sekretariaty parafialne. Statut podaje m.in. że celem Dzieła jest realizowanie przekazanych nam przez św. Małgorzatę Alacoque pragnień NSJ dotyczących intronizacji poprzez:
-szerzenie i pogłębianie czci ,miłości i uwielbienia dla NSJ wśród poszczególnych osób , przede wszystkim drogą tzw. Osobistego Poświęcenia się wiernych Sercu Bożemu oraz przeprowadzanie intronizacji Serca Jezusowego w całym narodzie.
Dzieło to zostało gorąco poparte ,aprobowane i otoczone opieką przez ówczesnego prymasa Polski ks. kard Augusta Hlonda specjalnym pismem z lipca 1946 roku z błogosławieństwem i życzeniem wzmocnienia i spopularyzowania ośrodka krakowskiego . Radością dla Dzieła był list pasterski Episkopatu z 1 stycznia 1948 roku aprobujący i polecający praktykę osobistego i rodzinnego poświęcenia się NSJ w którym czytamy :
Postanowiliśmy biskupi Wasi przygotować Naród do uroczystego poświęcenia się Najśw. Sercu Jezusowemu […]. Praktyka osobistego poświecenia się zatacza dziś u nas coraz szersze kręgi. Pragniemy aby ogarnęła cały naród[…]. Zachęcamy do niej wszystkich, którym chwała Boża i własne szczęście doczesne i wieczne nie jest obojętne, wprowadzi ono ich na drogę szczęścia i pokoju.
Dzieło spotkało się też z uznaniem w Rzymie czego wyrazem było pismo Stolicy Świętej z października 1948 roku przesłane na ręce kard Sapiehy w którym czytamy : „…powierza się Waszej Eminencji przekazanie wyżej wymienionemu Generalnemu Sekretariatowi Dzieła, Jego Ojcowskiego błogosławieństwa ,które niech będzie dla niego zachętą do dalszego prowadzenia z zapałem tego świętego Dzieła jakiemu się poświęcił.”
Praktyka osobistego poświęcenia się NSJ spotkała się z szerokim odzewem wśród wiernych. Obliczono ze w ciągu pierwszych pięciu lat istnienia Generalnego Sekretariatu Dzieła ( czyli do 1951 roku) aktu osobistego poświęcenia się dokonało około 5 milionów osób w Polsce. Jeśli rozwój dzieła przybrał szybko tak poważne rozmiary i zrodził tak piękne owoce to głównie dlatego ,że ówczesny Episkopat Polski ze św. p. ks kardynałem prymasem Hlondem na czele wydał tak wspaniały list pasterski o wielkim znaczeniu osobistego poświęcenia się NSJ. Pozwolę sobie przytoczyć jeszcze kilka zdań z powyższego listu;
„Gdy w ciągu nowego roku osobiste poświęcenie się Sercu Boskiemu i jego intronizacja w rodzinach przeorze Naród głębokimi bruzdami pokuty i miłości, gdy serca poruszane promieniami miłosierdzia Bożego zamkną się na grzech, a otworzą się na rozcież na uświęcające działanie Ducha Świętego, nadejdzie dla Polski wielka godzina uwieńczenia naszych modłów , ofiar i wzlotów przez uroczyste , wspólne poświęcenie się NSJ Narodu i Rzeczypospolitej. O terminie i miejscu tego historycznego aktu powiadomimy Was w odpowiedniej chwili.”
Ten list pasterski wywołał ogromną radość nie tylko u poszczególnych czcicieli NSJ, lecz u wszystkich wiernych w Polsce oraz w skutkach duchowych okazał się wyjątkowym. Działalność swoją prowadziło Dzieło poprzez misje i rekolekcje ojca dyrektora Dobrzyckiego i innych przygotowanych kapłanów .Uroczyste obchodzenie 1 piątków miesiąca oraz intensywną akcję wydawniczą prowadzono m.in. poprzez druk takich pozycji , jak „Obowiązki i obietnice w osobistym poświeceniu się Sercu Bożemu wg Małgorzaty Marii Alacoque”, „ Daj mi Serce Twoje”, „Osobiste poświęcenie się NSJ” , „O krzewieniu Dzieła osobistego poświęcenia się NSJ”, których cenzorem był sam ks. kard Sapieha.
Zdjęcie Ks Kardynała Sapiehy z jego podpisem – Błogosławieństwo dla Gen.Sekretariatu Dzieła Poświęcenia Osobistego NSJ
22 grudnia 48 Card.Sapieha
Generalny Sekretariat nawiązał kontakt ze wszystkimi kuriami biskupimi w Polsce. Organizował konferencje przy kolegiacie św. Anny w Krakowie ,układał i rozsyłał „kazania” 1-piątkowe do ok.350 parafii, pozyskiwał nowych członków – wtedy mężczyzn, zakładając parafialne sekretariaty. .Inną formą działalności Dzieła było rozdawanie i propagowanie tekstów zawierających Akt Osobistego Poświęcenia się NSJ. W ciągu pierwszych 10 lat rozdano kilka milionów egzemplarzy. Ponadto przeprowadzono rekolekcje oraz misje w przeszło 200 parafiach różnych diecezji.
W latach 50 tych decyzją władz komunistycznych Dzieło formalnie utraciło możliwość swojej działalności lecz w praktyce dalej ją prowadziło niestety w ograniczonym zakresie. W późniejszym okresie powstała sekcja lekarzy do której należało 40 osób. Opracowali oni i rozesłali Odezwę do swoich kolegów w kraju oraz wystosowali do rządu PRL memoriał występując przeciw aborcji. Równocześnie przy Dziele powstała sekcja prawników zrzeszająca 27 osób, którzy wraz z lekarzami omawiali m.in. projekt ustawy celem powstrzymania fali aborcji w Polsce .
W latach 70 tych Sekretariat Generalny współpracował z ok. 30 kapłanami także zakonnymi.Od 1973 roku Dzieło włączyło się w przygotowanie i prace synodu archidiecezji krakowskiej jako Synodalny Zespół Studyjny. Ks. Kazimierz Dobrzycki pełnił funkcję Dyrektora Dzieła aż do swej śmierci czyli do 1976 roku.
Następni moderatorzy Generalnego Sekretariatu Dzieła to :
- o. dr Albert Urbański karmelita do 1984
- ks dr Jerzy Woźniak CM do 1995
- o. Henryk Klimaj redemptorysta do 2007
- obecnie moderatorem Dzieła jest mianowany w 2007 roku przez
ks. kard. Stanisława Dziwisza ks dr Janusz Mółka SJ
moderator Generalnego Sekretariatu Dzieła ks dr Janusz Mółka SJ
Sekretarz Generalny Dzieła mgr inż Jacek Suder
Dzieło Osobistego Poświęcenia się NSJ jest członkiem Ogólnopolskiej Rady Ruchów Katolickich http://www.orrk.pl/index.php/ruchy-i-stowarzyszenia
